Międzynarodowa Konferencja na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt
W dniach 6-7 marca 2025 r. na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa pt. „Choroba i cierpienie jako siła transformacyjna? Znaczenie duchowości w medycynie i opiece”. Wydarzenie zostało zorganizowane przez prof. Janusza Surzykiewicza we współpracy z uczelniami partnerskimi, w tym Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie, reprezentowanym m.in. przez prof. Annę Fidelus i prof. Annę Różańską-Walędziak, a także Uniwersytetem Cattolica del Sacro Cuore w Rzymie, Uniwersytetem we Fryburgu oraz Uniwersytetem Witten/Herdecke.
Biuro ds. Osób z Niepełnosprawnościami UKSW (BON UKSW) było współorganizatorem konferencji, wspierając jej organizację i merytoryczny wkład w tematykę dostępności oraz duchowości w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami. Ze strony UKSW współorganizatorami wydarzenia byli dr hab. Anna Fidelus i mgr Michał Stańczuk.
W konferencji uczestniczyli badacze z ośmiu krajów, co umożliwiło interdyscyplinarną i intersekcjonalną refleksję nad kluczowymi tematami spotkania.
Pierwszy dzień (6 marca 2025 r.): Podstawy naukowe i refleksja
W ramach forum badawczego zaprezentowano i przedyskutowano wyniki badań dotyczących duchowości w medycynie, opiece i duszpasterstwie. Celem było zintegrowanie wyników badań z różnych dyscyplin, nawiązanie nowych współprac badawczych oraz pogłębienie perspektyw interdyscyplinarnych.
Podczas uroczystej akademii szczególnie podkreślono dziedzictwo duchowości uzdrawiającej. Uroczystość uświetniło przemówienie biskupa dr. Gregora Marii Hankego oraz obecność znakomitych gości z Włoch, Polski, Austrii i Niemiec, w tym Pani Valerie Markgraf von Baden (z domu Habsburg-Lothringen). Ważnym punktem wydarzenia była prezentacja życiorysu błogosławionego Luigi Novarese, którego działalność miała przełomowe znaczenie dla opieki nad chorymi. Przedstawiono niemieckie tłumaczenie jego biografii autorstwa Anselmo Mauro, wydane przez Verlag Friedrich Pustet.
Drugi dzień (7 marca 2025 r.): Przekład badań na praktykę
Dyskusje skupiły się na praktycznych aspektach implementacji duchowości w medycynie, opiece i duszpasterstwie. Ważnym zagadnieniem było wprowadzenie zintegrowanych modeli opieki oraz zapewnienie trwałej implementacji duchowych podejść w systemach zdrowotnych i duszpasterskich.
Kontekst historyczny i rozwój konferencji
Konferencja wpisała się w tradycję wieloletnich badań nad duchowością w opiece zdrowotnej, prowadzonych na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt. Wydarzenie nawiązywało do wcześniejszych międzynarodowych spotkań naukowych, organizowanych w takich miejscach jak Monachium (2012), Warszawa (2013, 2019), Ingolstadt (2014), Watykan (2015, 2016) oraz Rzym (2018). Te spotkania przyczyniły się do rozwoju międzynarodowych współprac naukowych i powstania sieci badawczej łączącej teorię z praktyką.
Inspiracja dla tegorocznej konferencji
Konferencja czerpała inspirację z działalności wspólnoty Silenziosi Operai della Croce, założonej przez bł. Luigi Novarese. Jego wizja zakłada, że choroba i cierpienie mogą stać się drogą do odkrycia sensu egzystencjalnego, godności i samookreślenia chorych i cierpiących, wzmacnianych przez wiarę i duchowość.
Jego przesłanie koncentruje się na trzech kluczowych aspektach:
- Człowiek chory może rozwijać wewnętrzną siłę i rezyliencję.
- Poprzez swoje doświadczenie może służyć innym jako „apostoł” cierpiących.
- Refleksja nad chorobą i cierpieniem powinna wykraczać poza kontekst medyczny, uwzględniając wymiar duchowy i etyczny.
Znaczenie konferencji dla rozwoju badań i edukacji
Konferencja była istotnym wydarzeniem dla rozwoju badań naukowych oraz ich zastosowania w edukacji akademickiej i praktyce klinicznej. Podkreślono jej kluczową rolę nie tylko dla uczestniczących uczelni, ale także w szerokiej współpracy międzynarodowej, umożliwiając wymianę doświadczeń i implementację osiągnięć badawczych w różnych systemach edukacyjnych i opiekuńczych. Wyniki konferencji przyczynią się do dalszego kształtowania interdyscyplinarnego podejścia do duchowości w medycynie, pielęgniarstwie i duszpasterstwie, stanowiąc istotny wkład w globalny dyskurs naukowy.